امروز به یاد« سید حسن حسینی » افتادم. ده سالی هست که از او بی خبرم .
(از آخرین روز ها که در مشهد در یکی از روزنامه ها صفحه یی ادبی داشتم)
آن روزها تخلصش را گذاشته بود « نجوا »
بسیار خوش ذوق بود و زبانی بسیارساده داشت
از سید حسن همین یک شعر را دارم :
قار قار زغال
ما دلمان گرفته است
و سیاهی دستان مان
از خوردن انار نیست
یا از چیدن گردو
فقط دلمان گرفته است
امروزصبح
ساعت شما خواب ماند
وما با خبرهای داغ روزنامه شیشه ها را پاک کردیم
گنجشک ها خیال میکنند
ما برای آنها دست تکان می دهیم
امروز صبح
تا بخواهید اینجا دیوار هست
فقط دلمان گرفته است
پس باید زغالی بگیریم
و روی دیوارها هی بنویسیم :
پنجره پنجره پنجره
قار قار زغال زیباست
دستان ما را بگیرید
می خواهیم صورت خورشید را سیاه بکشیم
می دانیم
خورشید دختر خوبی است
ولی
ولی لامپ اتاق ما سوخته است
قار قار زغال زیباست
ما داریم پیر می شویم
ما با صدای بلند پیر می شویم
ما به ترتیب قد پیر می شویم
و شما هنوز نمی دانید
گنجشک ها این روزها چقدر بی ملاحظه شده اند
سید حسن حسینی
( نجوا )
سلام :
من هم مشهدی هستم.